Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 30/8/2020 το ΔΣ της ΓΣΕΒΕΕ.
Σε μια περίοδο οπου η ανεπάρκεια του δημόσιου συστήματος υγείας μπροστά στο επανερχόμενο κύμα της πανδημίας είναι κραυγαλέα. Με τις σοβαρές και διαχρονικές ευθύνες όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων που οδήγησαν κρίσιμους τομείς για της λαϊκές ανάγκες όπως η δημόσια υγεία σε αδιέξοδο. Με την κυβέρνηση της ΝΔ να επιχειρεί να αποπροσανατολίσει με την επίκληση της «ατομικής ευθύνης». Η Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση επισήμανε τις ευθύνες που έχουν οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, που βάζουν στην άκρη αιτήματα που αφορούν βασικές λαϊκές ανάγκες όπως η δημόσια υγεία και, πολύ περισσότερο, που απαξιώνουν την πάλη για τέτοια αιτήματα, ακόμα και αν τυπικά τα έχουν στις διακηρύξεις τους.
Την στιγμή που επιβεβαιώνεται στην πράξη ότι η διέξοδος από την οικονομική κρίση είναι αβέβαιη και επισφαλής και οι ρυθμοί πτώσης του ΑΕΠ γίνονται πιο έντονοι από προηγούμενα, χωρίς να έχει αποτυπωθεί ακόμα το βάθος της ύφεσης. Με τα χατίρια της κυβέρνησης στους μεγαλοξενοδόχους, τους εφοπλιστές, τις αεροπορικές εταιρείες, που έκανε τα υγειονομικά πρωτόκολλα λάστιχο για να περισωθεί η κερδοφορία τους, και τάζει στο μεγάλο κεφάλαιο πακτωλούς ενισχύσεων και φοροαπαλλαγών στο όνομα της ανάκαμψης. Η Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση υπογράμμισε ότι τις συνέπειες, υγειονομικές και οικονομικές, τα σπασμένα δηλαδή, θα κληθούν για μια ακόμη φορά να πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα και μαζί οι συνάδελφοι μας αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ. Εκεί πρέπει να στραφεί η προσοχή του συνδικαλιστικού κινήματος το επόμενο διάστημα. Και ο κάθε συνδικαλιστής πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του στην οργάνωση της συλλογικής δράσης.
Όταν η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης συνεχίζεται αδιάλειπτα και δεν πτοείται από καμιά πανδημία αποδεικνύεται ότι τα 800αρια και η αναβολή των ασφαλιστικών και φορολογικών υποχρεώσεων δόθηκαν για να «χρυσώσουν το χάπι». Τώρα που ήρθε η ώρα του ταμείου, τα ειδοποιητήρια της εφορίας είναι τα ίδια με πέρυσι, και μάλιστα προσαυξημένα κατά τις υποχρεώσεις που αναβλήθηκαν. Τι και αν ο τζίρος είναι μικρότερος, τι κι αν το εισόδημα μειώθηκε ακόμα περισσότερο, τι κι αν η ανεργία και η αναδουλειά εκτοξευτήκαν. Η κυβέρνηση τον χαβά της, ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων, δηλαδή ασπιρίνη για τον καρκίνο. Και ποιος θα καταφέρει να πληρώσει τις, 100 δόσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τις 120 δόσεις της ΝΔ και τις νέες που πιθανόν να θεσμοθετηθούν; Ο νέος πτωχευτικός κώδικας βρίσκεται στην Βουλή για ψήφιση. Και μπορεί να φέρει τον ψευδεπίγραφο τίτλο της «δεύτερης ευκαιρίας», αλλά στην ουσία πτωχεύει το φυσικό πρόσωπο αφού κατάσχεται όλη η ακίνητη περιουσία το οφειλέτη. Διευκολύνει τις τράπεζες να μειώσουν τις επισφάλειες του χαρτοφυλακίου τους και απογυμνώνει τον οφειλέτη. Από κοντά και η έκθεση Πισαρίδη, που αποτελεί την επιτομή των αντιλαϊκών κατευθύνσεων που δρομολογούνται το επόμενο διάστημα. Η Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση στηλίτευσε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που έχουν ανάγει τους κάθε μορφής κοινωνικούς διαλόγους και διαβουλεύσεις σε μονόδρομο, σπέρνοντας αυταπάτες. Οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ πρέπει να δυναμώσουν την αντίσταση στα αντιλαϊκά μέτρα που είναι προδιαγεγραμμένα και θα τα βρούμε μπροστά μας.
Η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ, μπορεί να χρωματίζει την κατάσταση των αυτοαπασχολούμενων με τα πιο μελανά χρώματα, αλλά στο δια ταύτα, το μόνο που προτείνει είναι καλύτερες ρυθμίσεις και μερίδιο από τα προγράμματα ανάκαμψης της οικονομίας, που αντικειμενικά μπορούν να αξιοποιήσουν μόνο μια μικρή μειοψηφία μεσαίων επιχειρήσεων. Με αυτούς τους στόχους στον ορίζοντα της δράσης της, είναι φυσιολογικό να προκρίνει διαβουλεύσεις αντί αγώνων. Με τα συμφέροντα που διαχειρίζεται έχει πάρει διαζύγιο από τις ανάγκες της πλειοψηφίας των αυτοαπασχολούμενων. Τα όποια αιτήματα για τους αυτοαπασχολουμένους και μικρούς ΕΒΕ υιοθετεί δεν τα παλεύει στην πράξη.
Το βάρος πέφτει στις πλάτες των αντιμονοπωλιακών αγωνιστικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα να σηκώσουν την σημαία της αντίστασης και τις διεκδίκησης.
Καλούμε τους συναδέλφους να βγάλουν συμπεράσματα.
Να συσπειρωθούν στα σωματεία και τις ομοσπονδίες τους.
Να ανοίξουν νέους δρόμους διεκδικητικής πάλης με κριτήριο την ικανοποίηση των αναγκών των οικογενειών τους.
